Ο μοντερνισμός υπήρξε -και για πολλούς μελετητές εξακολουθεί να επιβιώνει ως τις μέρες μας με απαραμείωτο σφρίγος- ένα μεγάλο κίνημα στην Ιστορία της Τέχνης που αγκάλιασε όλες τις πτυχές της, από την πεζογραφία και την ποίηση ως τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική. Η ρήξη του με το παρελθόν ήταν βίαιη και ριζοσπαστική, ενώ ταυτόχρονα ενσωμάτωσε και αφομοίωσε επιλεκτικά ό,τι από την παράδοση μπορούσε να γονιμοποιήσει δημιουργικά. Αυτό είναι ένα γενικό σχήμα. Στο "Νάρκισσος και Ιανός" ειδικότερα, η νεωτερικότητα στην πεζογραφία μας παρακολουθείται από τις πρώιμες ή σπερματικές εκφράσεις της ως τις αποκορυφώσεις και τις μεταλλάξεις της προς την έννοια του Μεταμοντερνισμού· ταυτόχρονα νοηματοδοτείται με σημασίες που η παλαιότερη κριτική δίσταζε να αποδώσει.

Τα κείμενα (αποσπάσματα και λήμματα) που απαρτίζουν τον "Νάρκισσο και Ιανό" θέλουν να αναδείξουν την ενταφιασμένη από πολλούς αξία του μοντερνισμού. Από τον Ανώνυμο του 1789 ως τον Ν. Γ. Πεντζίκη, και εκείθεν ως τις σημερινές μεταμορφώσεις του, ο μοντερνισμός στην πεζογραφία της σύγχρονης Ελλάδας αποτελεί ό,τι πιο ζωντανό και βιώσιμο φάνηκε σ\' αυτό το διάστημα. Τα ανθολογούμενα κείμενα συγκροτούν ένα corpus (προσωρινό αναμφίβολα) της νεωτερικής πεζογραφίας που έλειπε ως τα σήμερα.